Saturday 31 March 2012

I HAVE NO LIFE


Lepas mama aku kawin, aku bukan bongsu lagi. Aku ada adik kecik dat i call him Alexander yang pada mulanya aku sangat benci dia. Pandang pun aku tak nak. Tapi lama2 rs syg sgt2. Rindu sgt bila xjumpa walau sehari.  Ms kerja aritu, pagi aku yg hantar ke nursery. Balik aku yg amik. Stiap masa dia dgn aku. Kira mcm aku pulak mak dia. Bkn mama. Smpaikan nak tido, sakit, demam atau ape je, dia msti nak aku. Lain dgn bdk2 lain, merengek2 mintak mak tp dia mtk kakak.

Mana saje aku pegi, mesti bawak dia. Babyseat pn melekat elok dlm keta aku, bkn dlm keta mama. Susu, mainan  n sume benda2 dia aku yg belikan. Mama cuma kasi duit. Bkn xleh tggal dia kt rumah, tp aku xsmpai hati. Aku bseronok2 kt luar, dia memerap dlm rmh. Lgipun aku bkn slalu sgt keluar. Sbb xde apa yg menarik kt sini. So bila kluar, bawak dia, sronok tgk dia hepi dgn dunia luar.

Sblm ni aku pnh rs mcm satu beban atas bahu. Yelah dri a smpai z aku kena buat. Mana nk keje lg, nk angkut dia ke nursery tu sume lg. Keje pn penat jgak. Balik nk melayan dia lg. Oleh krn penat fizikal n mental, aku nekad berenti keje. N nk sambung study balik. Tp xtau nape, hati aku xtenang.

Xtenang bila pikirkan berjauhan dgn dia. Boleh ke mama jaga dia mcm aku jaga? Dia baby lg. Dia perlukan perhatian spenuhnya.

Ah!! Mama kau kan dh ada pngalaman besarkan kau n kakak2 kau..ape masalah?

Memang, tp itu dulu. Dulu ms aku kecik2 mmg mama tatang kami mcm minyak yg penuh. Sekor nyamuk pn xbg hinggap. Sbb dlu papa aku tatang mama mcm tu jgak. Smpaikan mama xreti keluarkan duit pn kt mesin atm. Mama xreti byr bil, mama xpenah bwk keta walau ada lesen. Mama xpenah rs susah. Tp itu dulu. Sblm 'bah' melanda. Slpas 'bah' melanda, smua mama kena buat. Sejak tu mama srh kami adik bradik bdikari. Time tu kakak2 aku dh besar. Tgh study. Aku form 4.

Time tu tggang lggang sumenye. Yg rs, aku. Sbb aku yg bsama mama. Kakak2 aku kt kolej. Time tu barulah mama keluarkan kelulusan dia. Cari kerja. Bermula dgn kerja2 biasa then up up up smpai la skrg dia berjaya bergelar akauntan. Tp ms tgh nak up tu la, aku jd mgsa. Mama mskkan aku ke asrama sbb xde sapa nk jaga makan pakai aku kt umah sbb mama bz kerja.

Aku yg xpenah buat keja umah, basuh spender pn xpenah alih2 kena duk asrama. Penah hari ahad pertama aku kt asrama, aku tlupa yg aku kena basuh baju, iron baju sndiri. Tpaksa pinjam baju kwn. Dh basuh. Jemur, aku lupa angkat. Dah angkat aku lupa iron. Mcm2 benda la yg aku lupa. Basuh baju pakai tgn. Bygkan tgn yg xpenah kena sabun basuh pn, tiba2 kena sental2. 2 bln ptama habis jari2 aku merekah2, kdg2 luka sbb xtahan dgn sabun basuh. 4 bulan je duk asrama, last mama suh duk umah. Sbb mama sunyi.

Tp sejak tu la, sume kena buat sndiri. Xde dh mama nk layan mcm dlu2. Mama lak, bile dh ada kerja, dia mcm excited lak nak keje. Sbb apa yg dia usaha tu mbuahkan hasil. Dpt duit usaha sndiri, bakat sndiri. Sapa yg tak excited kan. Smpai la skrg, excited mama masih blom ilang. Kdg2 aku pn xtau smpai bile mama nk keje. Dh ada cucu pn. Skrg dh kawin pn. Tp still keje. Pnh aku tnya, tp jwp mama bkn snang nk smpai tahap skrg.. N mama penah kata, mama keje bkn sbb duit, tp utk kepuasan...

Kt sni bkn aku nk tagih simpati utk kisah2 lama2 aku tp aku nk bgtau cara mama aku yg dlu dgn skrg lain. Aku xnk adik aku rs apa yg aku pnh rs dulu. Tmbahan plak dia lelaki. Aku xnk dia jd bdk nakal sbb terbiar kurang kasih syg n perhatian. Cukup la aku je yang buat hal satu masa dulu. Sejarah. Tapi cara mama skrg buat aku jd risau. Mama lgsung xtau cara nak pujuk adik kalau buat prangai. Pnh adik aku nangis smpai muntah2 sb nngis nk aku. Tp time tu aku kt rmh, dia kluar dgn mama n abah. So mcm mana? Mama ngn abah sndiri pn xreti nk pjuk.

Lpas berenti kerja, hmpir sbulan aku muhasabah diri. Buang prasaan ego, buang sikap2 negatif. Buang sgala rasa bebanan. Dan tanam prasaan tanggungjawap pd adik n fmily. Cuma satu je aku ingat pesan mama, ikhlaskan hati.. Ikhlaskan hati... Ikhlaskan hati... Aku anggap je smua ni satu tggugjwp, ikhlas. Then lepas tu aku rs tenang. Rs hepi dgn apa yg aku buat. Otak dh terbuka. So aku amik kputusan utk bhenti study. Kerja je gna diploma yg ada.

Tapi... Sekarang, tiba2 aku rs terpikir... Tak ada ke ruang utk diri sendiri? Aku sedih sbb aku xmcm org lain.. Nak bersuka ria kena bwk adik, nak kemana2 bawak adik. Tgk org lain kesana sini have fun, shopping tgk wayang. Tp aku? Nak ke jom heboh pn pikir 200 kali. Mana nk bawak adik lg, nk terak2 berasak2. Panas lg. So,,, emm tgk dlm tv aje la.. Aku cuma risau, mcm mana kalau aku kawin nnti? Of coz la aku kena ikut suami. Xkn nk duk ngn mama lg.. Adik aku mcm mana? Ikutkan hati nk bawak adik duk skali. Tp mama kasi ke? Apa kata suami? If suami izin, tp smpai bila?

Knapa prasaan ni blh berubah2. Bukan ke aku dh ikhlaskan hati... Tp knape aku boleh mengeluh lagi... Kenape?? Mgkin xsepenuh hati?? Ya Allah.. Knapa blh jd prasaan mcm ni thadap kluarga sndiri??


1 comment:

Unknown said...

luahan paling jujur yang awak buat setakat ini...

sebelum ni macam semua terpendam..

awak takde kawan untuk luahkan perasaan..

saya paham perasaan awak, awak kena kejutan budaya..

jgn bimbang, saya ada, maaf kalau sebelum ni nampak sibuk. saya mabuk dalam cinta. maaf

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...